Uit onderzoek blijkt dat kinderen over veel veerkracht beschikken. Het grootste deel, tachtig tot negentig procent, kan zonder al te veel hulp herstellen van traumatische gebeurtenissen. Hulp vanuit de omgeving, zoals de ouder, een familielid of een leerkracht, is hierbij wel essentieel. ⁴  

Er is aangetoond dat positief, warm en aanwezig ouderschap de negatieve gevolgen van  oorlog, geweld en stress kan verminderen. Als ouders bijvoorbeeld op een bemoedigende manier met hun kinderen praten, kunnen zij sneller herstellen en ontwikkelen ze minder klachten die passen bij een posttraumatische stressstoornis.⁵  Een goede gezinsdynamiek, met emotionele verbondenheid, een heldere manier van communiceren en waar wordt gesproken over de potentieel traumatische gebeurtenissen, bepaalt hoe kinderen omgaan met de gebeurtenissen. 

Het bieden van passende ondersteuning kan een uitdaging zijn voor ouders die ontheemd zijn.⁶

Het lukt een ouder of verzorger die zelf betrokken was bij de ingrijpende gebeurtenis niet altijd om veiligheid te bieden terwijl dit belangrijk is voor het welzijn van het kind. Met name voor de ouders die zelf kampen met stress en trauma is het bijna ondoenlijk om tijdig en adequaat te reageren op de behoeften van hun kinderen.  

Daarnaast is uit literatuurstudies gebleken dat trauma bij ouders door kan worden gegeven aan hun kinderen. ⁷ Als ouders niet (veel) praten over traumatische gebeurtenissen, kunnen kinderen een eigen beeld vormen over de traumatische gebeurtenissen die de ouder heeft meegemaakt. Ze creëren die beelden op basis wat ze op tv of sociale media zien of wat ze horen via verhalen van familieleden. ⁸